وقتی شکسته اطلسی
وقتی گرفته آسمون
وقتی که تنهایی شده تنها شریک خونمون

وقتی نگاه روشنت حالا غریبه با چشام
دیگه نه اسمت یادمه نه دیگه عشقت رو می خوام

می ترسه بی تو گم شدن
بی رده پا و بی نشون
باید گذشت از باورت
باید رها شد نیمه جون
میترسه تنهایی و غم
باید تو رویا ها نشتست
باید به روی عاشقی چشم های دلتنگی و بست!

محرم نبودی ابرکم هُرم نفس های من و
همراه دلتنگی شدن هم بغض عاشق بودن و
محرم نبودی تا بگم مرد تنها که رسید
هم رنگ چشمات و گرفت هم یاس رویاهامو چید!

کسی که چیزی نگفت وقتی میرفتی بی خبر
وقتی نامتو میذاشتی واسه من کنار در
کسی که حرفی نزد نگفت بهت نرو بمون
کسی نگفت بری دیگه تمومه عشقمون
حالا اومدی دوباره بعد یه خواب بلند
اما حیف که ریشه های عشقتو زمونه کند
حالا اومدی ولی دیره واسه یکی شدن
جای خالیتو گرفته بغض حسرت پیش من
هیچ کسی حرفی نزد یادت میاد چه ساده بود
تو سوار آرزوهات عشق من پیاده بود
ابر دلتنگی نبارید آسمون گریه نکرد
گم نشد ستاره ای حتی تو خواب شهر سرد
حالا اومدی دوباره بعد یه خواب بلند
اما حیف که ریشه های عشقتو زمونه کند
حالا اومدی ولی دیره واسه یکی شدن
جای خالیتو گرفته بغض حسرت پیش من

تو که از اولشم جای من یکی دیگه توی قلبت بود
نگو به من که تو هر کاری کردی درسته نگو حقت بود
تو که از اسمم و عشقم و حسم و قلبم دلتو کندی
به چشای من ساده ی بی کس ِ تنها داری می خندی

همیشه دروغ می گفتی واسه من می میری
بگو عاشقم نبودی تو که داری میری
بخدا همش دروغه که منو دوس داری ، بگو دوسم داری
تو که روی قلب من اینجوری پا می ذاری ، بگو بگو بگو
بگو این دروغ دوس داشتنیو این بارم
باز بگو بی تو می میرم بگو دوسِت دارم
من که این همه دروغ تو رو باور کردم ، بگو دوسم داری
یه دفه دیگه بگو ، بگو که بر می گردم